Σε μορφή PDF:——->>>   ΜΜΜ 

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ
ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΕΙΣΗΤΗΡΙΩΝ

Στις 13-08-13 ο Θανάσης Καναούτης επιβιβάζεται στο τρόλει της γραμμής 12 και πέφτει θύμα τραμπουκισμού από τον ελεγκτή Νικο Πλατή και τον οδηγό του τρόλεϊ επειδή δεν είχε εισιτήριο. Ύστερα από έντονους διαπληκτισμούς ο ελεγκτής ώθησε τον 19χρoνο εκτός του τρόλεϊ, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήση, με αποτέλεσμα το θάνατο του Θανάση. Το περιστατικό, που στην πραγματικότητα αποτελεί ξεκάθαρα κρατική δολοφονία, χαρακτηρίζεται (από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) ως “μεμονωμένο” και “ατυχές”. Η αλήθεια όμως είναι ότι κάθε άτομο που χρησιμοποιεί καθημερινά τα ΜΜΜ, έχει υπάρξει μάρτυρας πολλών περιστατικών τραμπουκισμού “λαθρεπιβατών” από τα σκυλιά του κράτους ,τους ελεγκτές, σε συνεργασία πάντα με τα κρατικά τσιράκια, τους μπάτσους. Ο ρόλος του ελεγκτή όμως δεν είναι τόσο απλός όσο τον φαντάζεσαι. Αποτελεί, όπως το λέει και το όνομά του, αυτόν του ελέγχου, της επιβολής και της καταστολής στα ΜΜΜ. Με το πρόσχημα ότι “πρέπει να κάνω σωστά τη δουλειά μου”, που στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει να συνεχίσει να ρουφιανεύει και να καταστέλλει κάθε επιβάτη, με αντάλλαγμα τον μηνιαίο μισθό του ή ακόμα και bonus χρημάτων για κάθε πρόστιμο που επιβάλλει, ο ίδιος ο ελεγκτής ενισχύει την σχέση εξουσίας μεταξύ ελεγκτών και επιβατών αναβαθμίζοντας το επίπεδο καταστολής μέσα στις συγκοινωνίες. Ουσιαστικά μετατρέπει τον ίδιο του τον εαυτό σε κεφαλοκυνηγό με κίνητρο το ποσοστό επί των προστίμων, δημιουργώντας άλλον ένα κατασταλτικό γουρούνι στην καθημερινότητά μας. Αυτές τις συνθήκες έρχονται να επιβαρύνουν τα νέα “αναπτυξιακά μέτρα” σχετικά με την αύξηση του ελέγχου των εισιτηρίων.

•  Το υπουργείο μεταφορών σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ πρόκειται να προκηρύξουν πρόγραμμα απορρόφησης ανέργων για τις θέσεις των ελεγκτών. Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι αυτό το μέτρο θα έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία καταστάσεων κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου πρώην άνεργοι-νυν ελεγκτές θα κυνηγάνε ανέργους, εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές, συνταξιούχους, μετανάστες ή μη, για να τους κόψουν πρόστιμο.
•  Άλλο ένα μέτρο είναι η μονομερής μετακίνηση των εργαζομένων στα ΜΜΜ στο ρόλο του ελεγκτή, χωρίς την σύμφωνη γ Continue reading →

Την Παρασκευή γίναμε μάρτυρες του λυσσαλέου προσώπου του κράτους της Τουρκίας και του κεφαλαίου, ένα πρόσωπο που φυσικά δεν περιορίζεται στα σύνορα της Τουρκίας ούτε στα συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια, αλλά είναι το ίδιο παντού και πάντα.

Μέρες βρισκόταν σε εξέλιξη διαμαρτυρία χιλιάδων ανθρώπων ενάντια στην καταστροφή του πάρκου Γκεζί της πλατείας Ταξίμ στην Ιστανμπούλ, με σκοπό την ανέγερση εμπορικού κέντρου. Οι άνθρωποι διεκδικούσαν το αυτονόητο. Δηλαδή να ‘ναι εκείνοι υπεύθυνοι για τις τύχες του πάρκου και αυτό να παραμείνει στη θέση του, σαν όαση πρασίνου και οξυγόνου μέσα στο τσιμεντένιο κλουβί της πόλης όπου επιβιώνουν και να μην καταστραφεί για τα οικονομικά οφέλη κανενός. Επιπλέον να προσθέσουμε ότι η συγκεκριμένη πλατεία δεν είναι ένας τυχαίος χώρος, καθώς έχει συνδεθεί με κοινωνικούς αγώνες.

Ενώ οι διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις συνεχίζονταν στο πάρκο, η κυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να κάνει επίδειξη δύναμης και να στείλει μήνυμα, αφενός μεν στο κεφάλαιο, ότι πάντα θα το στηρίζει, και αφετέρου δε πως όποιος αμφισβητεί την εξουσία και τις αποφάσεις της θα δέχεται την κρατική εκδίκηση για την ανυπακοή του. Έτσι την Παρασκευή το πρωί η αστυνομία σε μια επιχείρηση σκούπα, μετέτρεψε το πάρκο και τις γύρω περιοχές σε θάλαμο αερίων κάνοντας ευρεία χρήση δακρυγόνων, ενώ παράλληλα οι μπάτσοι, τα σκυλιά του συστήματος, χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους κάνοντας ακόμα και χρήση πλαστικών σφαιρών. Το μεσημέρι, οπότε και γίνεται ο πρώτος απολογισμός των συγκρούσεων, υπάρχουν αναφορές για αρκετούς τραυματίες ενώ ακούγονται ψίθυροι και για ένα νεκρό. Η πληροφόρηση είναι δύσκολη καθώς η κυβέρνηση παρεμποδίζει τις τηλεπικοινωνίες.

Το απόγευμα καλούνται σε όλη τη Τουρκία συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε διάφορες πόλεις, ενάντια στην κρατική καταστολή. Αυτή τη φορά οι συγκρούσεις είναι ακόμα πιο βίαιες. Χρησιμοποιούνται δακρυγόνα, αύρες, πλαστικές σφαίρες, ακόμα και ελικόπτερα πετούν σε χαμηλό ύψος βάλλοντας κατά διαδηλωτών. Ο λαός όμως δεν κάνει πίσω και χωρίς κανένα κομματικό «διαφωτιστή» και κανένα οδηγό μέχρι αργά τη νύχτα μάχεται πληρώνοντας το τίμημα του αγώνα. Ενώ οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες και δύσκολα διασταυρώνονται καθώς τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξημέρωσης-εξαπάτησης) αποκρύπτουν σκόπιμα την αλήθεια, γίνεται λόγος για 4 νεκρούς, για πάνω από 400 τραυματίες και με κάποιους εξ αυτών σε σοβαρή κατάσταση και για δεκάδες συλλήψεις. Μάλιστα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής βρίσκονται και τα μέσα αντιπληροφόρησης, καθώς οι κυβερνητικές υπηρεσίες διακόπτουν τη λειτουργία τους για να μην μπορούν αυτά να μεταδίδουν τα τεκταινόμενα. Αυτή η τακτική είναι γνωστή και στην Ελλάδα, αφού αντίστοιχα μέσα αντιπληροφόρησης (98fm, Indymedia) βρέθηκαν στο στόχαστρο του κράτους τους τελευταίους μήνες.

Αυτά τα γεγονότα λοιπόν δεν πρέπει να θεωρηθούν μεμονωμένα ούτε σπάνια. Συμβαίνουν κάθε μέρα γύρω μας. Σκουριές, Αιγυπτιακή Άνοιξη , Γαλλία (2005), Αργεντινή (2001), Γένοβα (2001) είναι μόνο μερικά πρόσφατα παραδείγματα όπου εφαρμόστηκε το δόγμα του «σοκ και δέος», δηλαδή η αμφισβήτηση του κράτους και του κεφαλαίου οδήγησε στη βίαιη καταστολή διαδηλώσεων και στην εκδικητική στάση του κράτους ενάντια στους εξεγερμένους.

Η φλόγα όμως για ελευθερία, για μια κοινωνία χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, όπου το φαγητό, το νερό, ο αέρας και η ζωή θα είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα μας, δεν καίει μόνο στην Ταξίμ ούτε μόνο στην Τουρκία αλλά στις καρδιές μας και καλά θα κάνουν τ’ αφεντικά αυτού του σάπιου κόσμου να την φοβούνται, γιατί όταν η φλόγα γίνει φωτιά θα τους κάψει όλους.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους αγωνιστές της Τουρκίας που δεν έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στο φόβο αλλά τον αντιμετώπισαν κατάματα και συνεχίζουν ακόμα μαζικά και παθιασμένα. Παρ’ ό,τι έχουν γίνει (μέχρι την ώρα που γράφεται το κείμενο) περισσότερες από 1000 συλλήψεις, οι τραυματίες είναι αρκετές εκατοντάδες ενώ οι δολοφονημένοι είναι ήδη 6, οι εξεγερμένοι παραμένουν στους δρόμους.

 ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

Σε μορφή PDF:—>>>  Συλλογική Κουζίνα

Τι είναι η συλλογική κουζίνα;

Συλλογική κουζίνα είναι η σύμπραξη διάφορων ατόμων με σκοπό την συλλογική συμμετοχή σε όλα τα στάδια που απαιτούνται για την απόλαυση ενός κοινού γεύματος. Αυτό σημαίνει πως ο καθένας μπορεί να συμμετάσχει φέρνοντας κάποιο φαγητό, συμμετέχοντας στην διαδικασία του μαγειρέματος, προμηθεύοντας υλικά, συμμετέχοντας στην καθαριότητα του χώρου ή με προαιρετική οικονομική συνεισφορά για να μοιραστούμε τα έξοδα των υλικών.

Γιατί οργανώνουμε μια συλλογική κουζίνα;

Στην καπιταλιστική κοινωνία τα πάντα έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα, από την ικανοποίηση των βιοτικών μας αναγκών μέχρι την διασκέδαση. Μια συλλογική κουζίνα δρα αντιεμπορευματικά καταργώντας στην πράξη το παραπάνω καθώς δεν υπάρχουν σχέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης (αφεντικά, υπάλληλοι, πελάτες). Θέτει ως χαρακτηριστικά της την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και την αντιιεραρχία, επαναπροσδιορίζοντας τις σχέσεις μεταξύ μας, φέρνοντάς μας πιο κοντά. Η συμμετοχή είναι ελεύθερη και επιθυμητή από οποιονδήποτε ενδιαφέρεται και ο σκοπός είναι να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας και να ανταλλάξουμε σκέψεις και εμπειρίες.

 Πως επιλέξαμε την τοποθεσία;

Το μέρος που οργανώνουμε την συλλογική κουζίνα καθώς και τις ερχόμενες εκδηλώσεις μας όπως συναυλία και προβολή ντοκιμαντέρ είναι η αμφιθεατρική πλατεία δίπλα στον σταθμό ΗΣΑΠ Ν. Ηρακλείου. Είναι ένας χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει πολλά άτομα, είναι εύκολα προσβάσιμος και σε κεντρικό σημείο. Δίνει την ευκαιρία να επανοικειοποιηθούμε τους δημόσιους χώρους μετατρέποντάς τους σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους όπου θα μπορούν να δρουν άτομα που δεν αποδέχονται καμιά έννοια ρατσισμού, σεξισμού, ομοφοβίας και στέκονται ενάντια στο αρχηγιλίκι των “ειδικών πεφωτισμένων” της πολιτικής.

 Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά;

Η συλλογική κουζίνα είναι μια πρώτη απόπειρα για την οργάνωση και άλλων συλλογικών δράσεων. Προτάσσουμε την συλλογική δράση ενάντια στην ατομική πρωτοβουλία καθώς θεωρούμε πως αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου μπορούμε να αντιτάξουμε καλύτερα τις δράσεις και τις ιδέες μας, τις αρνήσεις και τις καταφάσεις μας, από ότι ο καθένας μας ξεχωριστά.

Η συλλογικοποίηση, το “εμείς”, δεν είναι το αντίθετο του “εγώ”. Είναι η συνείδηση πως έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Έχουμε κοινές ανάγκες και κοινά ταξικά συμφέροντα που μπορούμε να πραγματώσουμε μόνο μέσα από την ανάπτυξη δεσμών μεταξύ μας, μέσα από την συνεργασία μας. Είναι η ανακάλυψη του συλλογικού και της δύναμής του. Είναι η χαρά του μοιράσματος του αγώνα, των αποφασιστικών βλεμμάτων, των σταθερών λέξεων, των αλληλέγγυων χεριών. Το μοίρασμα του χρόνου, των συναισθημάτων, των γνώσεων, των δεξιοτήτων. Του μοιράσματος του υλικού, διανοητικού και συναισθηματικού πλούτου που έχει ο καθένας μας.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη

Αγώνας, κοινότητα, ζωή με νόημα!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ “ΘΕΡΣΙΤΗΣ”