Το κείμενο σε pdf–>Κείμενο

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ

Την Τρίτη 10/2 ο SAYED MAHDI AKBARE (23 χρονών Αφγανός πρόσφυγας) άφησε την τελευταία του πνοή, ύστερα από βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού. Κρατιόταν στο κέντρο κράτησης στην Αμυγδαλέζα. Την Τετάρτη 11/2 μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτόνησε, κάνοντας βρόγχο με τη μπλούζα του στο λαιμό του. Κρατιόταν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στη Θεσσαλονίκη. Την Παρασκευή 13/2 ο MOHAMMED NADINE (22 χρονών Πακιστανός μετανάστης) , μην αντέχοντας τους 26 μήνες εγκλεισμού του σε κέντρα κράτησης και φυλακές, αυτοκτόνησε. Κρατιόταν στο κέντρο κράτησης στην Αμυγδαλέζα.

Περνούσε η ζωή τους από μπροστά τους, ζώντας σε ένα στρατόπεδο συγκέκτρωσης, σε μια φυλακή. Νιώθοντας στο πετσί τους τη βία, ψυχολογική και σωματική, κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα. Τις αμέσως επόμενες ημέρες πολλοί μίλησαν για ακόμα ένα αποπρόπαιο έγκλημα. Για τα απαράδεκτα κέντρα κράτησης. Για τη μετατροπή τους σε ανοιχτά “κέντρα φιλοξενίας”. Μιλούν για τους μετανάστες εργάτες και συμφωνούν ομόφωνα ότι  εδώ υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο χρήζει κατάλληλης διαχείρισης.

Κανένας όμως δεν μιλάει για το ελληνικό κράτος και τις πολιτικές του. Είτε με το πέπλο του “φόβου”  είτε με το πέπλο της “ελπίδας”. Κανένας δεν μιλάει για το ελληνικό κράτος που όντως(όπως πολύ σωστά ακούμε από κυβερνητικά στόματα) έχει συνέχεια.  Έχει σχέδιο. Υλοποιεί, εδώ και 20 χρόνια, σταθερά και μεθοδευμένα την μεταναστευτική του πολιτική. Καθιστά την ΕΛ.ΑΣ. και τους παρατρεχάμενούς του (λιμενικό κ.α.)  σε αποκλειστικό μηχανισμό διαχείρισης των μεταναστών εργατών. Μετατρέπει τους μετανάστες σε παράνομους άρα και την  εργασία τους.  Ένα κράτος που υπόσχεται ότι τα κέντρα κράτησης θα γίνουν ανοιχτά “κέντρα φιλοξενίας” που εκτός από  τους μπάτσους κουμάντο θα κάνουν και οι ΜΚΟ. Κανένας δε μιλάει για το ελληνικό κράτος και τις κοινωνικές του συμμαχίες που χτίζουν το ρατσισμό μέρα με τη μέρα. Ώστε ένας μετανάστης εργάτης είτε ζει σε ένα κέντρο κράτησης, είτε σε ένα κολαστήριο των Α.Τ., είτε περιφέρεται  παράνομος και χωρίς χαρτιά στους δρόμους της μητρόπολης, να δέχεται μέρα με τη μέρα το ρατσισμό, τη βία και την υποτίμηση της ζωής του. Κανένας δεν αναφέρει ότι τα χιλιάδες πτώματα μεταναστών στον πάτο του αιγαίου δεν είναι ατυχήματα αλλά αποτέλεσματα της  στρατηγικής του ελληνικού κράτους και των αφεντικών.

Για αυτό και εμείς ήμασταν και θα είμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες εργάτες. Θα στηρίζουμε κάθε μέρα τα αδέλφια μας. Μέχρις ότου σαν πολυεθνικό προλεταριάτο συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, οργανωθούμε αυτόνομα μακριά από κάθε είδους  διαχειριστή της ζωής μας και στείλουμε στα σκουπίδια κάθε σιχαμένο εχθρό της τάξης μας.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ…ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ
ΑΦΕΝΤΙΚΑ…