Κείμενο σχετικά με την δολοφονία του Killah P σε μορφή PDF—>>>Κανεις δεν ειναι αθωος

Κανείς δεν είναι αθώος

Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου ο αντιφασίστας Παύλος “Killah P” Φύσσας υπέκυψε στα τραύματά του απο μαχαίρι στο στήθος, τα οποία υπέστη από συμμορία χρυσαυγιτών στο Κερατσίνι. Δεν θα επιμείνουμε στο αστυνομικό ρεπορτάζ και την εξιστόρηση των γεγονότων εκείνης της βραδιάς. Αυτά έχουν γίνει γνωστά από το σύνολο των καθεστωτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης τις τελευταίες μέρες, παρόλες τις εμετικές τους προσπάθειες να αποδομήσουν το πολιτικό προφίλ του δολοφονηθέντα, να παραπληροφορήσουν πάνω στις πραγματικές αιτίες του γεγονότος, να υποκριθούν έκπληξη και σοκ σαν να ανακαλύπτουν για πρώτη φορά την αγαστή συνεργασία χρυσαυγιτών-αστυνομίας και να δώσουν βήμα σε κάθε δημοσιογραφίσκο, πολιτικάντη και επιδοτούμενου ψευτο-διανοούμενο να κάνουν το κομμάτι τους. Το κομμάτι αυτών που βάλθηκαν να ”σοβαρέψουν” και να ξεπλύνουν τους φασίστες. Αντιθέτως, θα ασχοληθούμε με ένα πολύ ενδιαφέρον μετεωρολογικό φαινόμενο, την «πτώση-νοικοκυραίων-από-τα-σύννεφα». Ένα φαινόμενο το οποίο είναι πάρα πολύ συχνό στην τροπόσφαιρα της Ελλάδας των δίκαιων, των ενάρετων και των φιλήσυχων.

Δεν θα πάψουμε να καταδεικνύουμε το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού ως ενός ακόμα εργαλείου της παγκόσμιας και εγχώριας καπιταλιστικής μηχανής, ενός γραναζιού στο μηχανισμό υποταγής των καταπιεζόμενων στο βωμό κράτους, κεφαλαίου και των διαφόρων «success story». Σαν την πιο ακραία και στυγνή μορφή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ο «άσσος-στο-μανίκι-τους» όταν το σύστημά τους αρχίζει και κλυδωνίζεται. Η χρυσή αυγή είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Μια κορυφή στην οποία έφτασε με τις ευχές, ευλογίες και πλάτες ολόκληρου του καθεστωτικού μπλόκου.

Ο φασισμός δεν δημιουργήθηκε ούτε τώρα, ούτε τα τελευταία χρόνια. Σαν καρκίνωμα υπάρχει, συντηρείται και εξυπηρετεί τις ανάγκες των αφεντικών από την δεκαετία του ’30, είτε φορώντας γραβάτα,  είτε πηλίκιο, είτε παντελόνι-παραλλαγής. Κρύβεται πίσω από τον νεοφιλελευθερισμό, πίσω από τον εθνικισμό, πίσω από ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, πίσω από την ημιμάθεια, πίσω από κυβερνήσεις, πίσω από μνημόνια, πίσω από την αστική δημοκρατία, τους θεσμούς της και τους νόμους της.

Αν αυτά τα πράγματα μέχρι τώρα δεν σου ήταν γνωστά τότε είτε ήρθε η ώρα να τα μάθεις επιτέλους και να κάνεις κάτι για αυτό είτε η ώρα να παραδεχτείς πως τόσα χρόνια εθελοτυφλούσες και είσαι συνένοχος σε αυτή τη δολοφονία, όλες τις προηγούμενες και όλες τις επόμενες. Το χέρι της χρυσής αυγής οπλίστηκε από τις πολιτικές της κάθε κυβέρνησης αλλά και από όλους αυτούς που με κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους συντηρούν με μαζοχιστικό και σταυροφορικό πάθος αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης, χωρίς ίχνος σκέψης και τύψεων.

Παράλληλα όμως με την «πτώση-νοικοκυραίων-από-τα-σύννεφα», παρατηρούμε πως ανεβαίνει για άλλη μια φορά στο «μιντιακό» σανίδι η θεατρική παράσταση «Κρατική Προπαγάνδα: Ζώντας στην Χώρα της Δημοκρατίας». Μια παράσταση που αποτελεί προσβολή προς το ανθρώπινο κριτικό πνεύμα και αμφισβητεί το εξελικτικό στάδιο του ανθρώπου ως κάτι πιο πάνω από μονοκύτταρο οργανισμό.

Στην 1η πράξη παρακολουθούμε τα γνωστά «παπαγαλάκια» να μιλάνε για «θεωρίες των δύο άκρων» και για πολιτικές έντασης. Εξισώνουν τα νεοναζιστικά μορφώματα-μπάσταρδα τέκνα του καπιταλισμού, με τα πιο αγωνιστικά κομμάτια της εργατικής τάξης, τους απανταχού αγωνιζόμενους καταπιεσμένους, όλους εκείνους που ασφυκτιούν κάτω από τον ζυγό της οικονομικής εξαθλίωσης που επιβάλλουν κράτος και αφεντικά. Παρατηρούμε επίσης, το «τσουβάλιασμα» των μαφιόζικων πρακτικών των κρατικά εντεταλμένων υμνητών του Χίτλερ με όλες εκείνες τις πρακτικές που δεν εμπίπτουν στο κυβερνητικό εγχειρίδιο «αγωνίσου, αλλά μην κάνεις και πολύ θόρυβο καθώς πεθαίνεις». Αδέκαστος κριτής αυτών των άκρων είναι η αστική δημοκρατία, η οποία θα κάνει τα πάντα για να συντηρηθεί στην εξουσία, επικαλούμενη την «κοινωνική ειρήνη και σταθερότητα» η οποία στο δικό τους λεξιλόγιο ισοδυναμεί με τα συμφέροντα των αφεντικών.

Στην 2η πράξη πρωταγωνιστεί το τσιτάτο «καταδικάζουμε την βια από όπου κι αν προέρχεται, εκτός κι αν αυτή προέρχεται από εμάς». Πατώντας στην 1η πράξη, παρακολουθούμε την προσπάθεια εξίσωσης της παρακρατικής/φασιστικής βίας που ασκεί το “μακρύ χέρι” της αστικής τάξης με σκοπό την υπεροχή και διατήρησή της στην εξουσία, με την αντι-βία των καταπιεσμένων, μια βία που σκοπό έχει την φυσική επιβίωσή τους απέναντι στα σχέδια εξόντωσής τους. Έτσι, το κράτος διακηρύσσεται ως ο θεματοφύλακας της δημοκρατίας και το επισφράγισμα της κοινωνικής ειρήνης ενάντια στον παραλογισμό των δύο άκρων, δηλαδή της ναζιστικής και της κινηματικής βίας. Η βία σαν πρακτική, της οποίας το εννοιολογικό περιεχόμενο έχει η αστική νομιμότητα το προνόμιο να καθορίζει, καταδικάζεται ηθικά και ποινικά. Τελικός στόχος, το μονοπώλιο της βίας από τη πλευρά του κράτους με επίσημο φορέα την αστυνομία, για την προώθηση των καπιταλιστικών συμφερόντων.

Ο παραλογισμός συνεχίζεται και στην 3η πράξη, όπου το επίκεντρο της προσοχής γίνονται τα «ανθρωπιστικά ιδεώδη». Πατώντας σε καθαρά θεσμική και μικροαστική αισθητική για το τι είναι «ανθρώπινο» και τι «απάνθρωπο», παρακολουθούμε τοποθετήσεις τύπου «μη γινόμαστε ίδιοι με τους φασίστες», «αν σε χτυπήσουν, γύρνα και το άλλο μάγουλο», «πρέπει να δείξουμε ψυχραιμία και μετριοπάθεια». Όλες αυτές οι τοποθετήσεις είτε γίνονται εκ του ασφαλούς είτε γίνονται εγκάθετα, σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Να δοθεί τροφή στη «θεωρία των δύο άκρων», να πλασαριστεί ένα προφίλ «πασιφισμού», ούτως ώστε οποιοσδήποτε αποκλίνει από αυτό να μπορεί πολύ εύκολα να εγείρει τη δημόσια κατακραυγή.

Η 4η πράξη γράφεται αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Το τι θα περιλαμβάνει εξαρτάται και απο σένα. Κράτος και αφεντικά φασίζουν ολοένα και περισσότερο στην προσπάθεια επιβολής απόλυτης κυριαρχίας στις ζωές των καταπιεσμένων. Κονιορτοποίηση της παιδείας, υγείας και κάθε υποψίας πρόνοιας έχει το μενού, μια γερή δόση αυτοκτονιών, μπατσο-καταστολής και απολύσεων, στρατόπεδα συγκέντρωσης και πογκρόμ για τους ξένους εργάτες και φυσικά οικονομική εξαθλίωση. Μαίνεται ένας πόλεμος έξω. Ένας πόλεμος ταξικός. Ένας πόλεμος για επιβίωση. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κρατήσουμε «ίσες αποστάσεις», ούτε να περιμένουμε μεσσίες να μας ξελασπώσουν, ούτε να ελπίζουμε σε μια δικαιοσύνη που σαν φίδι δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους και μόνη της λειτουργία είναι να καταστέλλει αγωνιζόμενους και να αφήνει στο απυρόβλητο τα πραγματικά μονοπώλια βίας και εξουσίας. Το μόνο που έχουμε είναι την αλληλεγγύη μας, το πάθος μας για ελευθερία, το όνειρό μας για μια άλλη κοινωνία και το ταξικό μας μίσος για τους δυνάστες μας. Αυτό-οργανωνόμαστε στους κόλπους της τάξης μας και παίρνουμε τις ζωές και τις διεκδικήσεις μας στα χέρια μας με βάση τις κοινές μας ανάγκες και κοινές μας επιθυμίες. Δεν μας αρκεί η ποινικοποίηση της χρυσής αυγής από τους έτερους καθεστωτικούς φασίστες για τα μάτια του κόσμου. Παλεύουμε για την ποινικοποίηση του φασισμού στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Για να τσακίζεται ο φασισμός πάντα και παντού, στα σχολεία, στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στις σχολές.

Εσύ τι θα κάνεις; Θα μείνεις αμέτοχος θιασώτης αυτής της παράστασης; Εμείς ξέρουμε πως έχουμε πόλεμο. Εσύ;

ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ  ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ…

ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ Η ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ…