Την Παρασκευή γίναμε μάρτυρες του λυσσαλέου προσώπου του κράτους της Τουρκίας και του κεφαλαίου, ένα πρόσωπο που φυσικά δεν περιορίζεται στα σύνορα της Τουρκίας ούτε στα συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια, αλλά είναι το ίδιο παντού και πάντα.
Μέρες βρισκόταν σε εξέλιξη διαμαρτυρία χιλιάδων ανθρώπων ενάντια στην καταστροφή του πάρκου Γκεζί της πλατείας Ταξίμ στην Ιστανμπούλ, με σκοπό την ανέγερση εμπορικού κέντρου. Οι άνθρωποι διεκδικούσαν το αυτονόητο. Δηλαδή να ‘ναι εκείνοι υπεύθυνοι για τις τύχες του πάρκου και αυτό να παραμείνει στη θέση του, σαν όαση πρασίνου και οξυγόνου μέσα στο τσιμεντένιο κλουβί της πόλης όπου επιβιώνουν και να μην καταστραφεί για τα οικονομικά οφέλη κανενός. Επιπλέον να προσθέσουμε ότι η συγκεκριμένη πλατεία δεν είναι ένας τυχαίος χώρος, καθώς έχει συνδεθεί με κοινωνικούς αγώνες.
Ενώ οι διαμαρτυρίες και οι συγκεντρώσεις συνεχίζονταν στο πάρκο, η κυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να κάνει επίδειξη δύναμης και να στείλει μήνυμα, αφενός μεν στο κεφάλαιο, ότι πάντα θα το στηρίζει, και αφετέρου δε πως όποιος αμφισβητεί την εξουσία και τις αποφάσεις της θα δέχεται την κρατική εκδίκηση για την ανυπακοή του. Έτσι την Παρασκευή το πρωί η αστυνομία σε μια επιχείρηση σκούπα, μετέτρεψε το πάρκο και τις γύρω περιοχές σε θάλαμο αερίων κάνοντας ευρεία χρήση δακρυγόνων, ενώ παράλληλα οι μπάτσοι, τα σκυλιά του συστήματος, χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους κάνοντας ακόμα και χρήση πλαστικών σφαιρών. Το μεσημέρι, οπότε και γίνεται ο πρώτος απολογισμός των συγκρούσεων, υπάρχουν αναφορές για αρκετούς τραυματίες ενώ ακούγονται ψίθυροι και για ένα νεκρό. Η πληροφόρηση είναι δύσκολη καθώς η κυβέρνηση παρεμποδίζει τις τηλεπικοινωνίες.
Το απόγευμα καλούνται σε όλη τη Τουρκία συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε διάφορες πόλεις, ενάντια στην κρατική καταστολή. Αυτή τη φορά οι συγκρούσεις είναι ακόμα πιο βίαιες. Χρησιμοποιούνται δακρυγόνα, αύρες, πλαστικές σφαίρες, ακόμα και ελικόπτερα πετούν σε χαμηλό ύψος βάλλοντας κατά διαδηλωτών. Ο λαός όμως δεν κάνει πίσω και χωρίς κανένα κομματικό «διαφωτιστή» και κανένα οδηγό μέχρι αργά τη νύχτα μάχεται πληρώνοντας το τίμημα του αγώνα. Ενώ οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες και δύσκολα διασταυρώνονται καθώς τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξημέρωσης-εξαπάτησης) αποκρύπτουν σκόπιμα την αλήθεια, γίνεται λόγος για 4 νεκρούς, για πάνω από 400 τραυματίες και με κάποιους εξ αυτών σε σοβαρή κατάσταση και για δεκάδες συλλήψεις. Μάλιστα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής βρίσκονται και τα μέσα αντιπληροφόρησης, καθώς οι κυβερνητικές υπηρεσίες διακόπτουν τη λειτουργία τους για να μην μπορούν αυτά να μεταδίδουν τα τεκταινόμενα. Αυτή η τακτική είναι γνωστή και στην Ελλάδα, αφού αντίστοιχα μέσα αντιπληροφόρησης (98fm, Indymedia) βρέθηκαν στο στόχαστρο του κράτους τους τελευταίους μήνες.
Αυτά τα γεγονότα λοιπόν δεν πρέπει να θεωρηθούν μεμονωμένα ούτε σπάνια. Συμβαίνουν κάθε μέρα γύρω μας. Σκουριές, Αιγυπτιακή Άνοιξη , Γαλλία (2005), Αργεντινή (2001), Γένοβα (2001) είναι μόνο μερικά πρόσφατα παραδείγματα όπου εφαρμόστηκε το δόγμα του «σοκ και δέος», δηλαδή η αμφισβήτηση του κράτους και του κεφαλαίου οδήγησε στη βίαιη καταστολή διαδηλώσεων και στην εκδικητική στάση του κράτους ενάντια στους εξεγερμένους.
Η φλόγα όμως για ελευθερία, για μια κοινωνία χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, όπου το φαγητό, το νερό, ο αέρας και η ζωή θα είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα μας, δεν καίει μόνο στην Ταξίμ ούτε μόνο στην Τουρκία αλλά στις καρδιές μας και καλά θα κάνουν τ’ αφεντικά αυτού του σάπιου κόσμου να την φοβούνται, γιατί όταν η φλόγα γίνει φωτιά θα τους κάψει όλους.
Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους αγωνιστές της Τουρκίας που δεν έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στο φόβο αλλά τον αντιμετώπισαν κατάματα και συνεχίζουν ακόμα μαζικά και παθιασμένα. Παρ’ ό,τι έχουν γίνει (μέχρι την ώρα που γράφεται το κείμενο) περισσότερες από 1000 συλλήψεις, οι τραυματίες είναι αρκετές εκατοντάδες ενώ οι δολοφονημένοι είναι ήδη 6, οι εξεγερμένοι παραμένουν στους δρόμους.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
