Ο κακός ο λύκος εργαζόμενους αλέθει

Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται χέρι-χέρι πόρτα-πόρτα και σε διάφορες παρεμβάσεις στη γειτονιά της Νέας Ιωνίας και του Νέου Ηρακλείου σχετικά με τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στην αλυσίδα καταστημάτων “The Big Bad Wolf”

-Γιατί έχεις τόσο μεγάλα δόντια;
Μετά από τις πρόσφατες εργατικές δολοφονίες στα ΕΛΠΕ, ένας ακόμη νεκρός προστίθεται στη μακρά λίστα των ανθρώπων που άφησαν τη τελευταία τους πνοή στα μεροκάματα του τρόμου. Το βράδυ της Παρασκευής 3/7 στη διασταύρωση των οδών Φορμίωνος και Τμώλου στο Παγκράτι, 28χρονος εργαζόμενος ως διανομέας στο ταχυφαγείο “The Big Bad Wolf” έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα την ώρα που διένειμε φαγητό σε πελάτη
Η αλυσίδα καταστημάτων “The Big Bad Wolf” έχει συνολικά 6 υποκαταστήματα, στις περιοχές του Παγκρατίου, Ν. Ιωνίας, Μελισσίων, Ν. Σμύρνης, Αμπελοκήπων και Χολαργού. Ανήκει στον Ιωάννη Τζανακάκη, ο οποίος διαθέτει το 80% του κάθε καταστήματος, ενώ το υπόλοιπο μερίδιο το έχει ο υπεύθυνος/διευθυντής που διαχειρίζεται το αντίστοιχο υποκατάστημα.
Στα καταστήματα της αλυσίδας αυτής, οι διανομείς εργάζονται έως και 11 ώρες, ενώ το αφεντικό τους έχει ασφαλισμένους για 2ωρη και 4ωρη εργασία. Σε όσους εμφανιστούν στη δουλειά χωρίς να φοράνε το t-shirt με το διαφημιστικό λογότυπο της επιχειρήσης, τους επιβάλλεται πρόστιμο κράτησης 10 ευρώ από τον μισθό τους. Κι αυτό εντελώς παράνομα καθώς καμιά νομοθεσία δεν προβλέπει τέτοια υποχρέωση των εργαζομένων.

-Για να σε φάω καλύτερα!
Οι παραπάνω συνθήκες όμως δεν ισχύουν μόνο στο “The Big Bad Wolf”. Όποια και όποιος έχει δουλέψει στο κλάδο του delivery ξέρει πως τα παραπάνω περιστατικά ούτε μεμονωμένα είναι ούτε τυχαία. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ένα ταχυφαγείο. Από τη μία το αφεντικό που φωνάζει και ωρύεται ώστε η δουλειά να βγει γρήγορα, κι από την άλλη ο απαιτητικός πελάτης που θέλει το φαγητό “στην ώρα του”. Από τη μία τα εξοντωτικά ωράρια που οδηγούν σε εργατικά ατυχήματα, κι από την άλλη η σωματική κατάπτωση και η καθημερινή ψυχολογική πίεση. Από τη μία η ολοένα και πιο εντατική εργασία και το ελεεινά χαμηλό ωρομίσθιο, κι από την άλλη οι απλήρωτες υπερωρίες και τα πετσοκομμένα ή ανύπαρκτα ένσημα. Κι όλα αυτά, ενώ ο εργάζομενος πρέπει να χρησιμοποιεί το δικό του μηχανάκι στη δουλειά και να πληρώνει τη βενζίνη και τα έξοδα συντήρησης από τη τσέπη του. Ο κατάλογος με τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ένας εργαζόμενος στα ταχυφαγεία-κάτεργα δεν έχει τελειωμό.
“Ο κακός ο λύκος”, όπως και κάθε άλλος ιδιοκτήτης ταχυφαγείου, επιβάλλει αυτές τις συνθήκες εργασίας ώστε από τη μια να βγάζει όσο περισσότερο κέρδος μπορεί -αδιαφορώντας για τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων- μειώνοντας το κόστος της διανομής, κι από την άλλη να διαμορφώνει και να οριοθετεί τον τρόπο κίνησης του εργαζομένου κατά την ώρα εργασίας. Τι θα φοράς, πώς θα μιλάς στους πελάτες, σε πόση ώρα θα πρέπει να έχεις παραδώσει τις παραγγελίες, πότε θα κάνεις διάλειμμα (αν κάνεις), πώς ακριβώς θα εκτελέσεις τη δουλειά, πότε θα πληρωθείς, πόσο θα πληρωθείς. Τα παραπάνω ερωτήματα, αλλά κι οι απαντήσεις τους, είναι διατυπωμένες, κομμένες και ραμμένες από τα αφεντικά μας με στόχο την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης. Υποτίμηση η οποία έχει άμεσο αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς της ζωής μας. Και που τους καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης που διανύουμε, γίνεται όλο και πιο μεθοδευμένα κι εντατικά.

Τα αφεντικά μας θέλουνε κάθε μέρα και πιο φτηνούς, πιο πειθαρχημένους, πιο παραγωγικούς, πιο εντατικοποιημένους. Το κεφάλαιο, αυτός ο βρυκόλακας που ζει ρουφώντας το αίμα της εργασία μας, θέλει να πληρώσουμε εμείς τα σπασμένα της κρίσης του. Η φράση “πέθανα στη δουλειά”, μέρα με τη μέρα, γίνεται και πιο κυριολεκτική. Ας δώσουμε επιτέλους ένα τέρμα στα όνειρα κερδοφορίας τους. Ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, τις απολύσεις και τα εργατικά “ατυχήματα”, να παρατάξουμε τα εργατικά μας συμφέροντα και τη ταξική μας οργάνωση. Τα αφεντικά μας έχουν τα ήθη, τον φόβο, το νόμο και τους μπάτσους με το μέρος τους. Εμείς έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον. Να κάνουμε τον αγώνα καθημερινότητα και την καθημερινότητα αγώνα.

Μη τρέφουμε αυταπάτες, το αίμα των εργατών γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών…